Korea Południowa

Annyeong~! W końcu dodam jakiegoś posta .__.

                                                                           Flaga:

Godło:

Stolica - Seul

Hymn: "Pieśń o Miłości dla Ojczyzny"

Ustrój polityczny - demokratyczny

Powierzchnia - 99 720 km²

Ludność - 51 064 841

Język urzędowy - koreański

Numer kierunkowy - +82

Domena internetowa - kr.

Kod samochodowy - ROK

Waluta - won (100 won = ok.25 gr)

Różnica czasu - między Polską a Koreą 7h

Numery alarmowe - Policja: 112 Straż pożarna lub ambulans: 119

Coś o fladze:

Flaga Republiki Korei została po raz pierwszy uznana za symbol narodowy

w roku 1882. Składa się ona z 4 kolorów - białego, 

czarnego, czerwonego i niebieskiego. Na środku flagi widnieje czerwono-

niebieski okrąg, który reprezentuje koncepcję filozoficzną yin i yang,

a wokół okręgu zaprezentowane są 4 czarne trygramy - pierwszy z nich oznacza siłę

drugi - blask, trzeci -wodę, a ostatni - płodność.

Na razie podstawowe informacje, w następnym moim poście

będzie kuchnia Korei Pd. :3

~ Gizzibe

Chiński Horoskop

Ohayo !

Horoskop chiński

Kalendarz chiński składa się z 12 miesięcy, z których każdy liczy 29,5 dnia. Aby uniknąć większych przesunięć co trzy lata dodawany jest jeden miesiąc przestępny. Jeden cykl w kalendarzu księżycowym obejmuje 60 lat i jest złożony z pięciu pomniejszych cykli, które reprezentują pięć podstawowych żywiołów składających się na całą materię:

metal

woda

drewno

ogień

ziemia

Każdy z tych pięciu cykli trwa 12 lat, odpowiadających dwunastu zwierzętom. Rok 2012 według horoskopu chińskiego jest rokiem Smoka.

Legenda o zwierzętach horoskopu

Zgodnie z legendą Budda, zanim opuścił Ziemię, zwołał do siebie wszystkie zwierzęta. Jednak tylko dwanaście zwierząt pojawiło się, aby go pożegnać. Aby im to wynagrodzić nazwał on lata nazwami zwierząt w kolejności, w jakich się pojawiały. Najpierw przyszedł Szczur, potem Bawół, następnie Tygrys, Królik, Smok, Wąż, Koń, Koza, Małpa, Kogut, Pies i Świnia. Stąd mamy dziś dwanaście znaków odpowiadających kolejnym latom. Zwierzę panujące nad rokiem, w którym przyszedłeś na świat ma głęboki wpływ na Twoje Życie. Odwieczna mądrość mowi: "To jest zwierzę, które kryje się w Twoim sercu".

Znaki chińskiego horoskopu

~Casket

Opowieści z japońskiego folkloru

Ohayo 

Folklor w Japonii był pod wpływem shintō i buddyzmu, czyli dwóch głównych religii kraju. Rezultatem tych powiązań są m.in. liczne opowieści i legendy, które w sposób humorystyczny, dziwaczny lub przerażający opisują postacie, sytuacje i zjawiska. Bohaterami tych przypowieści są także nadnaturalne istoty różnego rodzaju. Poczynając od świętych, jak bosatsu (bodhisattwy) i kami (bogowie i czczone duchy), poprzez yūrei (duchy), smoki i zwierzęta o nadprzyrodzonych mocach, jak kitsune (lis), tanuki (jenot),mujina (borsuk), bakeneko (zmiennokształtny kot) i baku (tapir), również obiekty sakralne i opętane przedmioty, a kończąc na yōkai (potworach, diabłach, straszydłach, widmach, zjawach), jak oni, kappa czy tengu.

Moja ulubiona (^-^)

Jiraiya Gōketsu Monogatari

Jej główny bohater, o imieniu Jiraiya, był dziedzicem potężnego klanu na wyspie Kiusiu. Kiedy klan popadł w ruinę, Jiraiya przybył do prowincji Echigo, gdzie został wakō (piratem). Po latach zdobywa pozycję przywódcy rabusiów. Nieśmiertelny, mieszkający na górze Myōkō , nauczył Jiraiyę żabiej magii. Nie pomogło mu to jednak zwyciężyć swego znienawidzonego wroga,człowieka odpowiedzialnego za upadek jedo klanu.

Jiraiya poślubił piękną księżniczkę Tsunade. Jeden z uczniów Jiraiyi - Yashagorō opanował magię węży i przybrał imię Orochimaru. Pod tym przydomkiem zaatakował swego mentora. Razem ze swoją żoną, Jiraiya stoczył walkę z wiarołomnym protegowanym. W starciu zostali otruci jadem i stracili przytomność. Uratowali ich uczniowe Jiraiyi.

 ~Casket

Tajlandia czyli Kac vegas w Bangkoku

Ohayo 

Dziś opowiem trochę o Tajlandii. 

Flaga 

Godło 

Stolica - Bangkok 

Ustrój Polityczny - Monarchia Konstytucyjna 

Powierzchnia - 513 120

Ludność - 67 091 089

Język - tajski 

Numer kierunkowy - +66

Domena internetowa - .th

Strefa czasowa - UTC +7

Powierzchnia Tajlandii wynosi 514 tysięcy km 2 i dzieli się na 72 prowincje. Stolicą kraju jest Bangkok, w którym mieszka prawie 5,6 miliona mieszkańców, co stanowi 10% całej ludności Tajlandii (59,7 mln). 

Prawie 39 % terytorium pokrywają tropikalne lasy - w których można spotkać dziko żyjące słonie, tygrysy, leopardy i nosorożce. Wspaniałe, długie i piaszczyste plaże, rajskie wysepki koralowe od lat przyciągają spragnionych wypoczynku Europejczyków. 

Warto także zobaczyć wspaniałe zabytki kultury tajskiej: królewskie pałace i buddyjskie świątynie, które świadczą o świetności historii Tajów oraz niezwykle barwny"pływający targ" w Bangkoku.

To również raj dla smakoszy: kuchnia tajska łączy w sobie najlepsze tradycje kulinarne Indii i Chin, utrzymując jednocześnie swój własny styl. Pamiętajmy, że owoce zakupione na targach należy dokładnie myć, a przez pierwszych kilka dni pobytu unikać ich jedzenia, ze względu na inną florę bakteryjną.

Odwiedzając Tajlandię nie sposób nie zrobić pamiątkowych zakupów: piękna biżuteria, kamienie szlachetne, antyki, jedwab, piękne rzeźby ze szlachetnych gatunków drewna. 

Przy zakupie wyrobów ze złota, należy pamiętać - że na targach nie zawsze posiada ono gwarancję jakości, a przedstawione certyfikaty mogą być nieprawdziwe. Informację o sklepach ze złotem można zdobyć w hotelowej recepcji.

~Casket

Chińskie zabobony

Ohayo !

Chińczycy to przesądny naród. Czerwień kojarzona jest z życiem, więc jest popularna na weselach.

Natomiast kolor biały to kolor ubrania, w którym chowani są zmarli, więc kolor ten przynosi nieszczęście. Zieleń natomiast zaliczana jest do kolorów "nieszczęśliwych". Nefryty przynoszą szczęście, więc sprzedawane są ogromne ilości biżuterii z tymi półszlachetnymi kamieniami. Noszenie wąsów przynosi z kolei nieszczęście, więc wszyscy mężczyźni chodzą gładko ogoleni.

Wiara liczb

Trzynastka nie jest uważana za pechową, natomiast cyfra 4 jak najbardziej tak. W budynkach nie ma czwartego piętra i pokoi nr 4. Numery telefoniczne czy kody pocztowe zawierające tę cyfrę są uważane za wyjątkowo nieszczęśliwe, więc ludzie odmawiają ich używania, na czym najbardziej cierpią firmy telekomunikacyjne. W przeciwieństwie do kultury zachodniej, 7 oznacza śmierć, a 1 samotność. Z drugiej strony za bardzo szczęśliwą uważana jest cyfra 8. Mieszkania na 8 piętrze są bardzo poszukiwane, a numer telefoniczny 8888 8888 osiągnął zawrotną cenę 135 000 funtów. 

Według starożytnych wierzeń chińskich miesiąc maj to okres pechowy. Przesąd głosi, iż ludzie, którzy budują dom w tym czasie będą łysi. Niegdyś wierzono również, że ktokolwiek zaczyna pracę urzędową w tym miesiącu, nigdy nie zrobi kariery

Chińczyk nigdy nie da w prezencie zegara. 

Jest tak, ponieważ "songzhong" oznacza "oddać cześć zmarłemu", 

natomiast "song zhong" oznacza właśnie dać w prezencie zegar.

Liczba stopni na schodach powinna być parzysta

Nigdy nie stawiaj biurka tak abyś siedział tyłem do drzwi

Zakroplenie oczu wydzieliną z psich oczu pozwoli tej osobie zobaczyć duchy osób zmarłych. 

Powszechnie wierzy się, płyn występujący w psich oczach pozwala im widzieć osoby zmarłe.

Jeśli pies wyje nieustannie w nocy, oznacza to, że ktoś umarł.

Nigdy nie żeń się z osobą starszą lub młodszą o 3 lub 6 lat

Nie obcinaj paznokci w porze nocnej. Przesąd szczególnie użyteczny, gdy czynisz to przy zgaszonym świetle. Oprócz dużego prawdopodobieństwa zranienia się, narażasz się na również na niespodziewaną wizytę zmarłych.

Nigdy nie uderzaj innej osoby za pomocą szczotki do zamiatania, przyniesie to nieszczęście. Pociesz się, że możesz zadać ból tej osobie każdym innym dostępnym przedmiotem.

Nigdy nie pozostawiaj upranej odzieży do wyschnięcia na zewnątrz podczas nocy, złe duchy mogą do nich przylgnąć a gdy później wniesiesz je do domu, tam już pozostaną. 

Uporczywy tik nerwowy występujący w lewej powiece oznacza zły omen dla mężczyzn, ale interpretowane jest zupełnie odwrotnie w stosunku do kobiet – ma przynosić im szczęście.

~Casket

Japońskie słodycze

Ohayo !

Ryż i słodka pasta z fasoli, to baza tradycyjnych japońskich słodyczy. I choć daleko im do łakoci, które znamy zachwycają różnorodnością i niepowtarzalnym smakiem.

"Polskie znaczenie słowa słodycze zakłada coś słodkiego. W japońskiej kuchni słownikowe znaczenie słowa słodycze, nie określa smaku potraw, które należą do tej kategorii, ale odnosi się do grupy produktów, które są podawane między posiłkami. Stąd też w Japonii możemy spotkać się z całą gamą smaków odnoszących się do słodyczy - słodkie, gorzkie, kwaśne, pikantne" - wyjaśnia Magdalena Tomaszewska-Bolałek, japonistka, dziennikarka i autorka książek "Tradycje kulinarne Japonii" i "Japońskie słodycze".

W Kraju Wscho­dzą­cego Słońca dość późno roz­wi­jała się sztuka cukier­ni­cza. Zresztą cukier, który do Japo­nii dotarł z Pań­stwa Środka, nie jest do dziś pod­sta­wo­wym skład­ni­kiem łakoci, a przez wieki był luk­su­so­wym towa­rem – japoń­skie sło­dy­cze wcale nie muszą być słod­kie. Wiele z nich przy­rzą­dza się, doda­jąc takie skład­niki, jak: glony, sprosz­ko­wane kre­wetki, kała­mar­nice, suszone rybki czy sos sojowy

Słodycze towarzyszą Japończykom na każdym etapie ich życia. Zwykle są serwowane podczas ważnych uroczystości i ceremonii. Co ciekawe, wraz z porami roku i nadchodzącymi świętami zmienia się rodzaj oferowanych łakoci. Dlatego też odwiedzając Japonię w różnych sezonach, można skosztować różnorodnych i niepowtarzalnych słodyczy.

Japonii bardzo mało jest słodyczy, które możemy zjeść przez cały rok. Asortyment w sklepach zmienia się w zależności od panującej pory roku, od okoliczności czy nadchodzących świąt. I tak nigdy nie zjemy słodyczy w kształcie wiśni czy kwiatu śliwy jesienią czy zima, dla Japończyka jest to nienaturalne. Również nazwy, kolory czy forma nawiązują do konkretnych pór roku, w których są serwowane.

Motywem przewodnim wśród japońskich łakoci jest nawiązanie do natury. Toteż z łatwością można odnaleźć smakołyki kształtem przypominające kwiaty, zwierzęta czy zjawiska naturalne.

Wiśnie japońskie nie wydają owoców. Jeśli napotkamy gdzieś owoce wiśni na drzewie to są one małe i dla człowieka niejadalne. Natomiast Japończycy nauczyli się wykorzystywać wszystko inne z wiśni. Płatki, które w początkowym okresie były wykorzystywane do barwienia jedzenia na różowo. Popularnym elementem kuchni japońskiej są kwiaty wiśni, które marynuje się w occie i soli. Również marynowane liście wiśni znalazły swoje zastosowanie w kuchni.

Całą gamę nietypowych produktów, z których korzystają japońscy cukiernicy uzupełnia sproszkowana, zielona herbata matcha. Ciasteczka, puddingu, a nawet czekoladki z jej dodatkiem zachwycają niezmiennie pięknym pistacjowym kolorem. Jak podkreśla Tomaszewska-Bolałek sproszkowana zielona herbata skradła również serca europejskich cukierników, gdyż pozwala nadawać słodyczom piękne odcienie zieleni, bez dodawania sztucznych barwników.

Wyczucie Japończyków na smak słodki, jest zupełnie inne niż nasze. Słysząc słowo słodycze myślimy o czekoladzie, ciastkach, cukierkach. Natomiast Japończyk słysząc słowo słodycz myśli o czymś znacznie bardziej stonowanym w smaku. Dla wielu Europejczyków słodycze japońskie wydają się bardzo delikatne, czasem nawet mdłe w smaku.

W Japonii tak naprawdę większość słodkości przygotowywana jest w kontekście tradycji picia herbaty – stąd też japońskich słodyczy spotkać można podczas owych ceremonii. Zwane są one wagashi. Jednak Japończycy przygotowują je również w dni codzienne – na spotkania ze znajomymi czy zaproszenie na rodzinny obiad

~Casket

Kuchnia chińska. Jedzenie w zgodzie z filozofią

Konbanwa

Naród, który nie ma kultury, nie umie gotować - tak twierdzą ci, którzy sztuką kulinarną zajmują się przeszło od 8000 lat.Jedzenie jest dla nich filozofią, w ogromnej mierze związaną z kwestia wierzeń. Gotowanie zaś jest uznawane za sztukę.

Kuchnia chińska jest niezwykle praktyczna i ekonomiczna. Mieszkańcy wybrzeża jedzą owoce morza i ryby, w górach i w głębi lądu przyrządza się dziczyznę i grzyby 

(w Yunanie rosną nawet podgrzybki i kurki). 

Ponieważ w Chinach jest mało węgla i drewna na opał, Chińczycy wymyślili wok: patelnię o pochyłych ściankach i dnie o bardzo małej średnicy. Olej na dnie woka jest zawsze bardzo gorący, mięso lub warzywa smażą się tu najszybciej, a odsuwane wyżej nie stygną i „dochodzą”, podczas gdy na dole smaży się kolejna porcja. Na woku stawia się bambusowy koszyk do gotowania na parze i tak w kilkanaście chwil można na jednym źródle ognia przygotować cały posiłek. Trzeba pamiętać, że składniki do woka muszą być drobno pokrojone.

W kulturze chińskiej posiłek składa się z dwóch dań, dania głównego i dania dodatkowego. Danie główne to przede wszystkim ryż (popularny szczególnie w południowej części Chin), makaron lub bułka (popularne przede wszystkim w północnej części Chin). Dania dodatkowe to przede wszystkim warzywa, mięso, ryby.

W Chinach powszechnie korzysta się z pałeczek. Używanie widelca czy noża jest niewskazane, ponieważ w kulturze chińskiej uważa się, że te narzędzia służą do zabijania, nie powinny więc służyć jednocześnie przy spożywaniu posiłków. Nie powinno się także brać jedzenia w palce, chyba, że są to kraby. Nie należy wskazywać pałeczkami w kierunku innych osób. Takie zachowanie uważa się za niegrzeczne. Należy unikać sytuacji, w których pałeczki byłyby pozostawione pionowo w misce ryżu, ponieważ przypomina to chińczykom kadzidło trzymane przez ludzi w czasie pogrzebu.

Wskazane jest zawsze pić herbatę do posiłku. Nie wolno przy tym zapominać, że nalewając sobie herbaty należy także nalać ją współtowarzyszom posiłku. Kiedy czajniczek do herbaty jest pusty należy obrócić pokrywkę. W ten sposób kelner będzie wiedział, że należy podać nam kolejny dzbanek. 

Mimo wielu cech wspólnych (np. duża ilość warzyw), między regionami Chin występują bardzo duże różnice pod względem używanych składników, przypraw oraz sposobów przyrządzania. Wyróżnić można różne odmiany kuchni chińskiej:

pekińska – kuchnia północnych Chin, oparta na tradycjach kulinarnych prowincji Hebei i Szantung. Podstawą pożywienia są pszenne bułeczki gotowane na parze oraz makaron. Dania z ryżu należą do rzadkości. Duży wpływ na kuchnię tego regionu mieli w przeszłości Mongołowie, wprowadzając dania mięsne, opiekane na rożnie i smażone.

 kantońska– kuchnia południowych Chin (okolic Kantonu oraz Hongkongu), najbardziej znana na Zachodzie, używająca głównie ryżu i drobno posiekanych składników szybko smażonych na woku. W morskich regionach Chin dominują potrawy z ryb i owoców morza.

szanghajska – kuchnia wschodnich Chin (miasta Szanghaj, Suzhou, Hangzhou i Nankin) charakteryzująca się słodkim smakiem (brązowy cukier dodaje się często do dań mięsnych). Słynie z ryb i owoców morza.

syczuańska – kuchnia Chin zachodnich, oparta na wołowinie, bardzo pikantna. Słynie z potraw wędzonych. 

hunańska – kuchnia regionów centralnych, położonych wzdłuż rzeki Jangcy, ryżowego zagłębia Chin. Bardzo pikantna.

fukieńska – kuchnia południowo-wschodnich Chin, znanych z najlepszego sosu sojowego, pierożków i wielkiej różnorodności zup

sinciang – kuchnia północno-zachodnich Chin, najbardziej odmienna, w której widoczne są wpływy Azji Środkowej. Nie ma tam ryżu, więc używane są różne zboża. W niektórych regionach tej części kraju dominuje islam, nie je się tam zatem popularnej na południu wieprzowiny. Stosuje się gotowanie na wolnym ogniu w glinianym garnku.

nyonya – odmiana kuchni chińskiej spotykana w Malezji i Singapurze, będąca skrzyżowaniem upodobań chińskich i malajskich

chaozhou – kuchnia regionu Chaoshan w prowincji Guangdong, słynąca z owoców morza i delikatnych, wykwintnych dań. 

Charakterystyczne składniki kuchni chińskiej

tofu

sos sojowy

pieprz syczuański

sos hoisin

sos ostrygowy

ocet ryżowy

~Casket

Tytuły grzecznościowe

Konbanwa

Nie można mówić o Japoni bez poznania tytułów grzecznościowych :3 

San - jest najpowszechniejszym tytułem grzecznościowym, dodawanym do nazwisk lub imion, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Tłumaczy się jako: "pan" lub "pani".

San używa się również z rzeczownikami opisującymi adresata innymi niż imię. Na przykład sprzedawca książek może być zaadresowany jako honya-san ("sprzedawca książek" + san), a rzeźnik jako nikuya-san ("rzeźnik" + san).

Kun - jest nieformalnym tytułem używanym przeważnie w stosunku do mężczyzn (w stosunku do kobiet bardzo rzadko). Jest zazwyczaj stosowany przez osoby wyższego statusu w odniesieniu do osób statusu niższego, przez mężczyzn o podobnym wieku i statusie w odniesieniu do siebie nawzajem, a także przez wszystkich w odniesieniu do chłopców. Może być również użyty przez kobiety w odniesieniu do mężczyzn, z którymi są emocjonalnie związane.

Chan - jest zdrobniałym przyrostkiem. Jest to nieformalna wersja san używana do adresowania dzieci i żeńskich członków rodziny. Może być również zastosowana do zwierząt, kochanków, bliskich przyjaciół i ludzi znanych od dzieciństwa. Chan jest ciągle używane jako słowo pieszczotliwe, szczególnie w przypadku dziewczyn, aż do dorosłości. Rodzice prawdopodobnie zawsze będą nazywali swoje córki chan, a synów kun, choć chan można również użyć w stosunku do chłopców. Dorośli mogą używać chan w formie pieszczoty, zwracając się do kobiet, z którymi są w bliskich stosunkach.

Senpai - jest używane do adresowania wyższych pozycją kolegów lub mentorów, np. uczniowie odnoszący się do uczniów wyższych klas w szkołach

Kōhai - jest przeciwieństwem poprzedniego. Jest używany w odniesieniu do osób o niższej pozycji 

(ale nie w rozmowach z nimi: kōhai są zazwyczaj adresowani poprzez imię +kun, adresowanie kogoś bezpośrednio jako kōhai jest uznawane za niegrzeczne).

Sama - jest oficjalną wersją san. Ten tytuł jest głównie używany do adresowania osób o dużo wyższym statusie, niż mówiący, a także w biznesie w odniesieniu do klientów. Pojawia się także w słowach używanych do rozmów o lub adresowania osób, co do których mówiący chce okazać szacunek 

Shi - jest tytułem używanym w oficjalnych pismach, a czasem w bardzo oficjalnych przemówieniach, w odniesieniu do osoby nieznanej mówiącemu – zazwyczaj znanej poprzez publikacje, lecz której mówiący nigdy nie spotkał osobiście.

~Casket

Chiny

Ohayo!
Przyszedł czas na Chiny...
Chińska Republika Ludowa

 Flaga.

 

Godło

Stolica – Pekin

Ustrój polityczny – republika ludowa

Konstytucja – 4 grudnia 1982

Powierzchnia – 3 na świecie 9596 960

Ludność – 1 na świecie 1 347 000 000

Język urzędowy – mandaryński

Numer kierunkowy - +86

Domena internetowa - .cn

Strefa czasowa – UTC +8

Hymn: Marsz Ochotników

Chiny są krajem wielonarodowościowym, liczącym największą na świecie ludność, miliard 300 milionów. Kraj zamieszkuje 56 narodowości.

Narodowości Chin to: Han, Mongolska, Hui, Tybetańska, Weiwuer, Miao, Yi, Dżuang, Biyi, Koreańska, Mandżurska, Dong, Yao, Bai, Tujia, Hani, Kazachska, Dai, Li, Lisu, Wa, She, Gaoshan, Lahu, Shui, Dongxiang, Naxi, Jingpo, Kerkezi, Tu, Daur, Mulao, Qiang, Bulang, Sala, Maonan, Gelao, Xibo, Achang, Pumi, Tadżycka, Nu, Uzbecki, Rosyjska, Ewenkska, Deang, Baoan, Yugu, Jing, Tatarska, Dulong, Orocin, Hezhe, Menba, Luoba, Jinuo

Kraj ten posiada bardzo dużo złóż mineralnych, takich jak: węgiel kamienny, ropa naftowa, rudy żelaza, cynku, ołowiu, wolfram, boksyty, mangan, rtęć itd. Mimo tak dużych zasobów, z których państwo czerpie spore zyski, większość ludności mieszka w skrajnej biedzie.

Główną rośliną uprawną Chin jest ryż. Kraj ten ponadto dominuje na świecie w uprawie pszenicy, jęczmienia, kukurydzy, batatów, tytoniu, herbaty oraz bawełny. Największe znaczenie handlowe spośród tych upraw ma bawełna. Dla własnych potrzeb hoduje się świnie i kurczaki. Popularne jest również rybołówstwo. Chiny są jednym z czołowych producentów ryb na świecie.

W kuchni chińskiej istniej ponad 20.000 różnych potraw. 

W różnorodności najlepsze jest to, że zawsze można znaleźć coś odpowiedniego dla siebie. Na kulinarną kulturę Chin wpływa kilka czynników. Po pierwsze szerokość geograficzna i klimat danego regionu, które w tak wielkim kraju trzeba to wziąć pod uwagę. Konsekwencją różnic klimatycznych są różnice w uprawach, a to bezpośrednio wpływa na różnice w przygotowywaniu potraw. Ostatnim elementem jest historia i wpływy sąsiednich państw. Te wszystkie czynniki przyczyniły się do powstania czterech głównych gałęzi.

Kuchnia północy – gdzie tematem przewodnim są kluski i makarony a także chleb gotowany na parze. Najczęściej spotykanym mięsem jest wołowina oraz baranina. Najpopularniejszą potrawą z tego regionu jest kaczka po pekińsku.

Kuchnia południa – jest królestwem ryżu i jarzyn słynie ze smażonego ryżu po kantońsku. W tym regionie potrawy smaży się na głębokim wrzącym oleju przez bardzo krótki czas, dzięki czemu składniki zachowują swoją kruchość.

Kuchnia wschodu – ze względu na dużą ilość wody 

(jeziora i rzeki w głębi kraju oraz ocean, nad którym leży Szanghaj) obfituj w ryby i owoce morza. Na wschodzie potrawy są duszone lub gotowane w różnych sosach i wodzie.

 Kuchnia zachodnia – przypadnie do gustu wielbicielom mocnych przypraw takich jak pieprz lub chilli. Najbardziej popularną potrawą z tego regionu jest kurczak Gongbao.

Chiński Nowy Rok (Święto Wiosny) – najważniejsze święto w tradycyjnym kalendarzu chińskim, przypadające między końcem stycznia a końcem lutego. Od najdawniejszych czasów jest w Chinach najważniejszym świętem publicznym i prywatnym, zapożyczyły je również zamieszkujące w Chinach mniejszości narodowe.

Ostateczny kształt Święta Wiosny ukształtował się na początku naszej ery w wyniku złączenia się kilku świąt. Tradycyjnie trwa ono piętnaście dni i kończy się Świętem Latarni. Do dziś pozostało najważniejszym świętem, pomimo wprowadzenia w 1912 roku w Chinach kalendarza gregoriańskiego. W Chińskiej Republice Ludowej pierwsze 3 dni chińskiego Nowego Roku są dniami wolnymi od pracy

~Casket

Japońskie smaki

Ohayo

Czas coś zjeść

Dla kuchni japońskiej charakterystyczne jest użycie ryb (jedzonych także na surowo), rozmaitych owoców morza, w tym wodorostów oraz warzyw. Popularne są zupy gotowane bezpośrednio na stole, w specjalnym garnku podgrzewanym dawniej węglem drzewnym, a obecnie gazem, a także jedzenie zanurzanych we wrzątku mięs, ryb i warzyw.

Japończycy jedzą pałeczkami. Nakrywając do stołu, po lewej stronie stawiają miseczkę z ryżem, po prawej - z zupą. Pałeczki leżą równolegle przed nimi. Zupę pije się prosto z miseczki, do innych talerzy sięga się pałeczkami. Przed rozpoczęciem jedzenia, w momencie otrzymywania dań mówi się po japońsku: "Itadakimasu", a dziękując po spożyciu posiłku: "Gochisō-sama deshita".

Według sposobu przyrządzania, potrawy mogą należeć do następujących grup:

namasumono – potrawy podawane na surowo, nie poddawane obróbce cieplnej;

nimono – dania gotowane. W skład tej grupy wchodzą: zupy

(shirumono i nabemono), dania gotowane na parze (mushimono) oraz potrawki z ryb, mięsa, owoców morza i warzyw (aemono);

teppanyaki – dania grillowane na specjalnym, podgrzewanym stole lub płycie (teppan);

yakimono – dania z ryb, owoców morza, mięsa i drobiu, pieczone na ruszcie lub podgrzewanym węglem drzewnym grillu;

agemono – dania smażone lub frytowane w głębokim oleju, np. tempura;

tsukemono – japońskie pikle czyli warzywa marynowane lub poddane fermentacji mlekowej w celu ich dłuższego przechowywania;

sunomono – sałatki przyrządzane z warzyw, ryb i owoców morza;

gohanmono – potrawy z ryżu.

sushi - jedno z najbardziej znanych dań; z ryżu, nori oraz z rozmaitych ryb.

Współcześnie Japończycy spożywają, podobnie jak Europejczycy, trzy posiłki dziennie. Zwykle w ich skład wchodzi zestaw potraw nazywany ichiju-sansai 

(ryż i trzy przekąski). Składa się on z pięciu elementów. Są to: miska ryżu, miska zupy (stanowią one elementy obowiązkowe) oraz trzy potrawy, z których każda została wybrana z innej grupy dań

~Casket

Japonia, kraj wiśnią kwitnący

Hejka 

Dziś dowiemy się trochę o Japonii 

Flaga

 Stolica -Tokio 

Ustrój polityczny - Monarchia konstytucyjna 

Powierzchnia - 377 835

 Ludność - 127 463 611

Język - japoński

Numer kierunkowy - +81

Domena internetowa- .jp

Strefa czasowa - UTC +9

Japończycy zawsze są na dystans. Są mili, uprzejmi, uczynni, pomocni i bardzo się starają jeśli się ich o to poprosi. Czasem gdy nie potrafią pomóc, np. w informacji turystycznej, zamiast powiedzieć że nie wiedzą, mówią że np. nie jest to możliwe lub czegoś nie wolno. W porównaniu z innymi krajami azjatyckimi, Japonia jest spokojna a ludzie delikatni i nienachalni. Mało kto zaczepi, zagada, raczej samemu trzeba zacząć rozmowę by nawiązywać kontakty z Japończykami.

Warto być 6 sierpnia w Hiroshimie w rocznicę zrzucenia bomby atomowej na to miasto.Co roku w wielu miejscach odbywają się matsuri – czyli shintoistyczne święta. Latem na matsuri można natrafić np w Matsumoto – organizowane są uroczyste, barwne parady dzieci i innych mieszkańców, ulice miasta są bardzo kolorowo ozdobione.Warto odwiedzić Japonię na wiosnę, by być na święcie podczas kwitnienia wiśni, czyli sakury. W tym czasie Japończycy świętują, urządzając spotkania pod kwitnącymi drzewami.Japońskie restauracje są drogie. Podawane w nich potrawy pięknie wyglądają, wspaniale smakują, ale jest tego zazwyczaj niewiele. Typowe potrawy to oczywiście sushi i sashimi - surowa ryba na kulce ryżowej, lub ryba w kulce ryżowej owinięta wodorostem oraz surowe ryby – ale to raczej zakąski.

~Casket

Azja

Ohayo 

Dziś opowiem trochę o Azji 

Azja jest największą częścią świata, zajmuje bowiem 44,4 mln km kwadratowych powierzchni kontynentu Eurazji. Po Europie jest najbardziej rozczłonkowaną częścią świata. Wyspy i półwyspy stanowią ponad 25% ogólnej powierzchni. Dzieli się na: 1) Azję Zachodnią obejmującą Azję Mniejszą, Półwysep Arabski, Kaukaz i Wyżynę Irańską. Region ten (bez Kaukazu) identyfikuje się często z Bliskim Wschodem, 2) Azję Centralną obejmującą obszar wyżyny Tybetańskiej i Mongolskiej oraz kotliny Kaszgarskiej i Dżungarskiej wraz z sąsiednimi górami, 3) Azję Południową czyli Indie, subkontynent na południe od Himalajów wraz z Cejlonem, 4) Azję Południowo-Wschodnią obejmującą Półwysep Indochiński, Archipelag Malajski i Indochiny, 5) Azję Wschodnią lub Daleki Wschód - Chiny Wschodnie i Północno-Wschodnie, Korea, Japonia, pacyficzne obszar Rosji, 6) Azja Północna obejmująca Syberię i dorzecza zlewiska Morza Wschodniosyberyjskiego. 

Azja ze względu na swą rozległość posiada najbardziej zróżnicowane stosunki klimatyczne. W Azji występują wszystkie strefy klimatyczne. Roślinność Azji należy do dwóch państw roślinnych: Holarktycznego na północy i Paleotropikalnego na południu. Azja jest ojczyzną wielu roślin uprawnych: ryżu, pszenicy, trzciny cukrowej, pomarańcz, cytryn, wielu warzyw. 

W Azji żyje ponad 60% ludności świata. Wielkie i stare ośrodki cywilizacji w Azji były miejscem powstania najważniejszych, do dziś istniejących religii świata: judaizmu sięgającego początkami II tysiąclecia p.n.e, wywodzącego się z północnej części Półwyspu Arabskiego, później chrześcijaństwa, dominującego obecnie w Europie, buddyzmu i hinduizmu rozwijającego się na Półwyspie Indyjskim od połowy I tysiąclecia p.n.e. oraz równie wczesnego konfucjonizmu i taoizmu w Chinach, a także islamu rozprzestrzeniającego się od VII wieku z Półwyspu Arabskiego. 

Ludność Azji mówi około 1000 języków zgrupowanych w kilka rodzin językowych. Dysproporcja między mnogością języków, a liczbą państw na kontynencie (47 krajów) wskazuje że wiele z nich jest wielonarodowych.